افزایش مهاجرت به کانادا؛ کاهش صدور ویزای استرالیا

حدود 22 درصد از جمعیت 38 میلیونی کانادا را مهاجران تشکیل می‌دهند در حالی که 30 درصد از جمعیت 25.5 میلیونی استرالیا را مهاجران تشکیل می‌دهند. این آمار به ما می‌گوید که جمعیت 8 میلیونی مهاجران در این دو کشور تاثیر بسیار مهم‌تر و مثبت‌تری نسبت به آنچه که می‌توان تصور کرد در اقتصاد و ایجاد شغل این کشورها دارند. با این حال، کانادا و استرالیا برنامه‌های مهاجرتی کاملاً متفاوتی را دنبال کردند. روندی که حتی در طول بحران ویروس کرونا نیز ادامه داشته است.

برنامه‌های مهاجرتی دو کشور در جهات مخالف هم حرکت می‌کنند

کانادا از اواخر دهه 1980 سطح مهاجرت خود را به طور پیوسته افزایش داده است و طی سال‌های اخیر برای حمایت بیشتر از رشد اقتصادی خود این روند را بسیار بیشتر از گذشته کرده است. استرالیا نیز روند پذیرش مهاجر خود را از اواخر دهه 1990 افزایش داده است اما طی سال‌های اخیر این روند را تغییر داده است.

تنها چند روز پیش از شروع بحران ویروس کرونا، کانادا اعلام کرده بود در سال 2020 از 340000 ساکن دائمی استقبال خواهد کرد (این رقم به طور متوسط 0.9 درصد از جمعیت کشور است) و برای سال‌های 2021 و 2022 سطح بالاتری را هدف قرار داده است. کانادا پیش از این تصمیم گرفته بود، تا سال 2016 به طور سالانه پذیرای حداقل 300000 ورودی باشد و از این تعداد به حدود 260000 نفر اقامت دائم دهد.

مهاجران هدف کانادا شامل 58 درصد ورودی تحت کلاس اقتصادی، 27 درصد تحت کلاس خانواده و 15 درصد نیز به عنوان افراد پناهنده و دیگر موارد بشر دوستانه می‌شوند. در همین حال استرالیا در سال گذشته اعلام کرده بود که هدف اقامت دائم سالانه خود را به طور سالانه و تا سال 2023، از 300000 به 160000 مهاجر کاهش خواهد داد (این رقم به طور متوسط 0.6 درصد از جمعیت کل استرالیا است). استرالیا قبل از اعلام قطعی، هدف خود را به مدت 8 سال حدود 190000 مهاجر در نظر گرفته بود. بر اساس برنامه فعلی استرالیا، 70 درصد از مهاجران تحت برنامه‌های کلاس اقتصادی وارد این کشور می‌شوند. 30 درصد باقی مانده نیز تحت کلاس خانواده هستند.

کانادا در جریان بحران پاندمی کووید-19 از متقاضیان مهاجرت بیشتری دعوت کرد

پاندمی ویروس کرونا به طور قابل توجهی بر سیستم مهاجرت هر دو کشور تاثیر داشته است. با این حال کانادا در تلاش است که بتواند تا حد ممکن پذیرای مهاجران کلاس اقتصادی خود که در جریان برنامه‌های مهاجرتی خود آن‌ها را هدف گذاری کرده است باشد. کانادا در ماه آوریل، 11700 دعوت نامه برای ارایه درخواست اقامت دائم تحت سیستم مدیریتی Express Entry فدرال، صادر کرده است. در مقام مقایسه این تعداد دعتنامه‌ها در ماه قبل از آن 7800 عدد بوده و در ماه فوریه نیز 8000 دعوت نامه. علاوه بر این استان‌های کانادا نیز در این دوران به ارایه‌ی مسیرها دریافت اقامت دائم به متقاضیان ادامه می‌دهند.

در سوی دیگر، این پاندمی موجب کاهش چشمگیر پذیرش مهاجر کلاس اقتصادی در استرالیا شده است. استرالیا در ماه گذشته تنها 100 دعوت نامه تحت Skill Select سیستم Expression of Interest خود صادر کرده است. این رقم در ماه مارچ 2050 و در ماه فوریه 1500 دعوت نامه بوده است.

چرا هر دو کشور به مهاجران نیاز دارند

هم کانادا و هم استرالیا به دلیل رشد جمعیت سالخوردگان و پایین بودن نرخ زاد و ولد از مهاجران استقبال می‌کنند. متوسط سن در کانادا 41 سال و در استرالیا 38 سال است. نرخ زاد و ولد در کانادا 1.5 و در استرالیا 1.7 است. در هر دو کشور این نرخ پایین‌تر از میزانی است که برای جایگزینی ساده جمعیت مورد نیاز می‌باشد (2.1 کودک در ازای هر زن). در سال‌های 2018 تا 2019 جمعیت کانادا 1.4 درصد رشد داشته است(531000 نفر). از این مقدار رشد، 82 درصد متعلق به ورود مهاجران با اقامت دائم و موقت بوده و 18 درصد نیز به دلیل رشد طبیعی جمعیت بوده است (تولد منهای مرگ).

در سال‌های 2018 تا 2019 جمعیت کانادا 1.5 درصد افزایش داشته است (371000 نفر). از این مقدار رشد، 62.5 درصد متعلق به ورود مهاجران با اقامت دائم و موقت بوده و 37.5 درصد نیز رشد طبیعی جمعیت وبده است.

مقوله‌ی مهاجرت برای پشتیبانی از رشد نیروهای کار در هر دو کشور بسیار حیاتی است زیرا رشد نیروی کار یکی از دو مسیر رشد اقتصادی محسوب می‌شود. راه دیگر، استفاده بهینه‌تر از کارگران است. علاوه بر این، مهاجران به هر دو کشور کمک می‌کنند تا از فشارهای مالی ایجاد شده به دلیل افزایش سن جمعیت کشور، کاسته شود. فعالیت‌های اقتصادی ایجاد شده توسط مهاجران از درآمدهای دولت که برای تامین بودجه خدمات حیاتی اجتماعی مانند خدمات بهداشتی و درمانی ضروری هستند، حمایت می‌کنند. زیرا با افزایش سن جمعیت کشور این خدمات گران‌تر از قبل می‌شوند.

کانادا و استرالیا پس از پایان ویروس کرونا چه خواهند کرد؟

برخی از رهبران سیاسی در استرالیا به دلیل بحران کووید-19 خواستار کاهش بیشتر سطح پذیرش مهاجر به اسن کشور شدند. برای مثال سناتور کریستینا کنیالی اخیراً به Sydney Morning Herald گفته است حفظ میزان سابق پذیرش مهاجران به کارگران استرالیایی آسیب می‌رساند.

تا به امروز در کانادا بحث‌های سیاسی کمی در مورد سیاست‌های مهاجرتی کشور برای دوران پس از پاندمی صورت گرفته است. با این حال وزیر مهاجرت کانادا اخیراً گفته است که دولت فدرال همچنان به استقبال از مهاجران برای کمک به بهبود رشد اقتصادی کانادا متعهد است. با توجه به روند بحران ویروس کرونا، هیچکس نمی‌تواند آینده‌ی سیاست‌های مهاجرتی کانادا و استرالیا را پیش‌بینی کند. با این حال، تصمیم کانادا برای دعوت از متقاضیان ورود سریع بیشتر در ماه گذشته حکایت از این دارد که دولت کانادا به حفظ سطح بالای پذیرش مهاجر برای حمایت از اقتصاد کشور تمایل دارد.

علاوه بر این، در این میان چهار عامل وجود دارد که باعث شده کانادا بتواند سطح بالای پذیرش مهاجر خود را، حتی پس از دوره‌های رکود اقتصادی از جمله پس از بحران سال‌های 2008 تا 2009 حفظ کند. چهار فاکتور تاریخ، جغرافیا، خط و مشی‌ها و سیاست‌ها باعث می‌شوند تا کانادا بتواند پس از پایان پاندمی کرونا، به سطح برنامه‌های مهاجرتی خود برای سال‌های 2020 تا 2022 نزدیک شود.